December en januari zijn de maanden dat de imker zich bezint.
Geen activiteit aan het vlieggat. De bijtjes zitten gezellig in een tros om elkaar warm te houden. De laatste winters zijn zo warm dat we ook niets van sneeuw te vrezen hebben.
Ik was net de winterbehandeling gestart. Toen ik bij de kast aankwam merkte ik aan de deksel een gat op van een doorsnede van een 5-tal centimeter. Dat was niet normaal. Wat het ook geweest was, het was niet in de kast geraakt want onder mijn deksel heb ik nog een plastieken plaat. En daar was “het” niet doorheen geraakt.
Toen ik wat verder keek merkte ik op dat de indringer ook aan de handvaten geprobeerd had. Ik werk met Segeberger-kasten. Maar hij was nog niet klaar.
De gaten aan de handvaten waren ongeveer 1 centimeter in doormeter. Ik zag de bijtjes voor de opening kruipen. Het was al laat maar de volgende dag zou ik naar de Doe-het-zelf stappen om materiaal te halen om de gaten te dichten en mijn kast af te schermen.
Aan het patroon van de gaten kon ik opmaken dat mijn enthousiaste bezoeker een specht was. Na verdieping in de materie ben ik er achter gekomen dat het om de Groene Specht gaat. De Bonte Specht doet dit blijkbaar niet.
Volgens Imkerpedia.nl is de Groene Specht uit op onze honingbijen met forse schade als gevolg. Rottend hout in de buurt leggen was dus geen oplossing. Daar komt immers enkel de Bonte Specht op af. Het enige dat helpt is om de kast met vollièredraad af te spannen zodat de specht er niet aan kan.
Ik heb de gaten in de deksel en aan de handvaten dichtgekit met een soort van siliconen en met enig kunst- en vliegwerk de kast met draad afgespannen (zie foto’s).
Nu maar hopen dat het geklop van de groene specht mijn bijen niet teveel verontrust heeft. Bij de behandeling met oxaalzuur had ik nog een 8-tal gangen met bijen wat positief is.
Spannend wat dat in het voorjaar zal geven.
